W latach 60. do ważniejszych dokonań firmy Hella należą niebieskie i żółte migające światła ostrzegawcze (1960 r.), reflektory o kształcie prostokątnym (1961 r.), lampy halogenowe (dodatkowe – 1962 r.) i główne, mijania oraz drogowe (system dwuogniskowy bi-focus z dwiema żarówkami H1 -1965 r.), elektroniczny przerywacz kierunkowskazów (1965 r.) i tylne światło przeciwmgłowe (1966 r.). Regulator prędkości wycieraczek pojawił się w 1969 r. Od 1971 r. w biurach projektowych zaczęto stosować techniki komputerowe. Dalszej globalizacji działań (fabryki w Nowej Zelandii, USA, na Filipinach) towarzyszyła rozbudowa zaplecza socjalnego dla pracowników oraz modernizacja sieci handlowo-dystrybucyjnej. Reflektor z dwuwłóknową żarówką typu H4 zademonstrowano w 1971 r., sygnalizator niezapięcia pasów bezpieczeństwa w 1973 r., elektryczną regulację świateł wprowadzono w rok później, w 1976 r. zaprezentowano elektropneumatyczny regulator prędkości, w 1979 r. – dodatkowe światła STOP, a w 1980 r. – czujnik poziomu oleju w silniku. Na lata 80. przypada rozwój urządzeń elektronicznych, takich jak moduł pamięci ustawienia fotela (1982 r.), automatyczna klimatyzacja do samochodów Porsche (1984 r.), układ ABS do motocykli BMW (1988 r., wspólnie z firmą FAG) oraz reflektorów nowej konstrukcji. Są to

Tylne światło przeciwmgłowe, innowacja nagrodzona przez ADAC (1966 r.) reflektory projektorowe, z żarówką halogenową, elipsoidalnym odbłyśnikiem, przesłoną i soczewką (tzw. DE, 1983 r., wdrożone 1986 r. w BMW serii 7) i reflektory z gładkimi szkłami, z odbłyśnikami złożonymi z wielu małych segmentów, ukształtowanymi na podstawie obliczeń komputerowych, zapewniającymi uzyskanie właściwego rozkładu wiązki światła (tzw. FF, 1988 r.). Obroty przedsiębiorstwa przekraczają teraz miliard marek (1984 r.). W dwa lata później marka Helia staje się jednym z członów pełnej, oficjalnej nazwy spółki (Helia KG Hueck & Co.).

Na początku lat 90. Helia zatrudnia 20 tys. ludzi. Rok 1991 przynosi prototyp reflektora z gazową lampą wyładowczą zamiast żarówki (tzw. lampa ksenonowa), którego produkcję seryjną uruchomiono w rok później. Firma ma też swój udział w opracowaniu układu ASR (zapobiegającego zerwaniu przyczepności podczas ruszania i przyspieszania) do pojazdów z przednim napędem (Audi, 1991 r.). W dodatkowych światłach STOP od 1992 r. wykorzystuje się diody LED (BMW 3 Cabrio w wersji eksportowej), a potem także neonowe źródło światła. Zastąpienie szklanych kloszy reflektorów przez lżejsze szyby wykonane z tworzyw sztucznych (1993 r., Opel Omega) pozwoliło obniżyć ich masę o 1 kg i zapewnić większe pole manewru stylistom. Od 1993 r. Helia uczestniczy w projekcie EUREKA, pracując nad tzw. inteligentnym systemem reflektorowym AFS. Rok 1995 to data uzyskania certyfikatu ISO 9001 oraz interesujące rozwiązania studialne: centralne oświetlenie wnętrza pojazdu przy użyciu światłowodów CELIS i „inteligentny” regulator prędkości ACC (w ramach programu badawczego PROMETHEUS). Współpraca z firmą Behr owocuje rozszerzeniem działalności o urządzenia chłodnicze i klimatyzacyjne, do których dołączają także kompletne przednie moduły montażowe (od 1991 r.), podzespoły elektryczne i elektroniczne do pojazdów osobowych i użytkowych oraz elementy oświetlenia do samolotów. Innowacje ostatniego okresu to m.in. reflektor typu DE łączący funkcje światła mijania i drogowego (1996 r.), podobnie pod względem funkcjonalnym zintegrowana lampa ksenonowa (Bi-Xenon, 1997 r.), przekaźniki półprzewodnikowe (1997 r.), moduł dachowy (1997 r.) i czujnik położenia pedału przyspieszenia do układów typu E-Gas/Drive-by-Wire (1997 r.), automatyczny regulator zasięgu wiązki światła (1998 r.) oraz czujnik zaparowywania szyb (1998 r.).

Niektóre innowacje wprowadzone i zastosowane przez Hellę
1908 reflektor acetylenowy z paraboloidalnym odbłyśnikiem i zwierciadłem wklęsłym
1915 dwa oddzielne reflektory do świateł mijania i drogowych
1924 jeden wspólny reflektor do świateł mijania i drogowych z żarówką dwuwłóknową
1930 reflektory przeciwmgłowe i przeznaczone dojazdy po łukach
1942 duroplastowe klosze do lamp tylnych wykonywane jako całość
1950    początek seryjnej produkcji lamp tylnych z tworzywa sztucznego
1951    nowoczesne kierunkowskazy migajace
1957 reflektor asymetryczny
1962 reflektory dodatkowe z żarówkami halogenowymi
1965    halogenowe światła mijania i drogowe systemu bi-focus; elektroniczny przerywacz kierunkowskazów
1966    tylne światło przeciwmgłowe
1971 reflektor główny z żarówką H4
1974 elektryczna regulacja zasięgu reflektorów
1976 elektropneumatyczny regulator prędkości
1983 reflektor projektorowy DE
1988 odbłyśniki systemu FF, ABS do motocykli
1991 reflektor z gazową lampą wyładowczą zamiast żarówki
1993 klosze reflektorów głównych wykonane z tworzyw sztucznych
1995    system centralnego oświetlenia wnętrza pojazdu CELIS, wykorzystujący światłowody
1996    reflektor projektorowy DE realizujący jednocześnie funkcje światła mijania i drogowego
1997    reflektor Bi-Xenon (jedna gazowa lampa wyładowcza jako źródło światła mijania i drogowego), przekaźniki półprzewodnikowe, moduł dachowy, czujnik położenia pedału przyspieszenia do układów E-Gas/ Drive-by-Wire