Współczesne opony zimowe różnią się od opon letnich dwiema podstawowymi cechami – składem gumy bieżnika i kształtem rzeźby bieżnika:

Podstawową własnością bieżnika opon zimowych jest zachowanie w niskich temperaturach twardości podobnej jak twardość opon letnich w dodatnich temperaturach. Osiąga się to poprzez modyfikację składu gumy np. w kierunku zwiększenia zawartości kauczuków naturalnych.
Cechą charakterystyczną opon zimowych jest „ponacinanie” klocków bieżnika dużą ilością lamelek (to wąskie, najczęściej poprzeczne, pofalowane nacięcia). Dzięki zastosowaniu szerokich rowków obwodowych i klockom bieżnika w kształcie litery V, opony zimowe charakteryzują się większą odpornością na zjawisko aquaplaningu. Specjalna rzeźba bieżnika w oponach zimowych daje też efekt samooczyszczania. Śnieg oraz roztopione błoto są przy wysokich obrotach koła natychmiast wyrzucane z wgłębień bieżnika. Dlatego bieżnik przylegać może do podłoża. W przypadku opon wielosezonowych o innej jakości mieszanki, która powoduje przy niskich temperaturach dużą sztywność opony, nie ma możliwości usunięcia śniegu czy lodu z bieżnika. Tym samym opona wielosezonowa może zachowywać się na śniegu jak opona praktycznie bez bieżnika latem na śliskiej nawierzchni.