Pługi przyczepiane.
Mimo że pługi zawieszane są bardziej ekonomiczne i bardziej przyszłościowe, nie wyparły one całkowicie pługów przyczepianych. Możliwości stosowania większych pługów zawieszanych są ograniczone przez ciężar tych pługów. Zawieszanie zbyt wielkich pługów na tyle ciągnika powoduje tak duże odciążenie przedniej osi ciągnika, że kierowane koła tej osi tracą w niektórych warunkach terenowych kontakt z podłożem. Utrudnia to sterowanie ciągnikiem, a często grozi wywróceniem się ciągnika do tyłu. Z tego względu pługi o dużych szerokościach roboczych oraz pługi ciężkie do głębokich i bardzo głębokich orek są przeważnie budowane jako ramowe pługi przyczepiane do ciągnika. Rama każdego z tych pługów oparta jest na trzech kołach. Są to: koło bruzdowe, które toczy się w bruździe z poprzedniego przejazdu, koło polowe toczące się po polu oraz tylne koło podporowe, zwane również oporowym, toczące się w bruździe za ostatnim korpusem pługa. Osie kół są odpowiednio wygięte, dzięki czemu przez zmianę ich położenia względem ramy uzyskuje się podnoszenie lub opuszczanie tej ramy wraz z zamocowanymi do niej korpusami płużnymi. Zmiany położenia kół dokonuje się ręcznie za pomocą wrzecion korbowych, a w nowszych konstrukcjach za pomocą siłowników hydraulicznych. W przedniej części pługa znajduje się jego zaczep. Hak zaczepowy współpracuje z bezpiecznikiem sprężynowym, który w przypadku nadmiernych oporów pługa odłącza go od zaczepu ciągnika.