Lemiesz: europejski i amerykański.
Rozróżnia się dwa typy lemieszy: europejski i amerykański.
W każdym lemieszu wyróżnia się: ostrze, dziób i grzbiet. W stosunku do kierunku ruchu pługa lemiesz ustawiony jest pod pewnym kątem. Takie ustawienie lemiesza ułatwia podcinanie skiby i ewentualnych korzonków roślin.
Dziób jest najbardziej obciążoną częścią lemiesza. Ze względu na szybkie zużywanie się i konieczność regeneracji lemiesz ma od spodu zgrubienie. Zgrubienie to stanowi zapas materiału do tzw. pociągania lemiesza przy regeneracji.
Lemiesze amerykańskie mają dzioby w kształcie dłuta zagiętego w dół 5—7 mm. Ułatwia to zagłębianie się pługa w glebę oraz utrzymanie stałej głębokości orki przy zmiennych oporach gleby.
Lemiesze wykonywane są ze stali węglowo-manganowej. Są one częściami wymiennymi i znormalizowanymi. Aby zmniejszyć ścieranie ostrza lemiesza, powinno być ono zawsze utwardzone (twardość 500—700 HB) na szerokości ok. 40 mm. W czasie pracy ostrze lemiesza ulega stępieniu. Dlatego w zależności od rodzaju gleby, na której dokonuje się orki, należy przygotować na każdy dzień pracy 2—3 lemiesze zapasowe. W porę wymieniony lemiesz wpływa korzystnie na jakość całej orki i na opory pługa. Lemiesze stępione są ponownie regenerowane w kuźni poprzez zabieg hartowania i odpuszczania, zgodnie z instrukcją naprawczą.