Awaria jednego z wymienionych układów oraz nieświadomość tego przez kierowcę .manewrującego samochodem może doprowadzić do niezrozumienia sytuacji drogowej przez innych kierowców, co wywoła pogorszenie czynnego bezpieczeństwa w ogóle. Poprawność i aktualność oceny sytuacji drogowej przez kierowców w znacznym stopniu zależą od takich czynników, jak: widoczność, efektywność przednich świateł, czystość szyb i ich ogrzewanie.

Pewność, a w tym niezawodność czynności kierowcy podczas długotrwałego kierowania samochodem zależy od komfortu pracy w kabinie, określanego przez mikroklimat, izolację przeciwdźwiękową, wygodne siedzenia i dostęp do organów sterowania (ergonomia), brak szkodliwych drgań. Oprócz tego na pewność pracy kierowcy znaczny wpływ ma typizacja usytuowania i działania organów sterowania w różnych pojazdach (stałość .miejsca usytuowania i jednakowe siły niezbędne do poruszania organów sterowania, jednakowe ich metody uruchamiania i odblokowywania).

Współdziałanie układu samochód — kierowca z. nawierzchnią drogi jest określona warunkami i sytuacją drogową, czyli w ostateczności — statecznością kierowania. Stateczność kierowania określa świadomy kompromis między prędkością i bezpieczeństwem, W bardziej szerokim sensie tego słowa, stateczność jest to zdolność układu do zachowania wymaganych lub zadanych swoistości w razie powstania zakłóceń wywołanych przez środowisko.

Zdolność kierowcy do wykonania pracy oraz stateczność i sterowność samochodu warunkują wspólnie niezawodność układu S—K—D. Wymienione pojęcia dobrze korelują ze sobą i wyjaśniają związki przyczynowe powstawania wypadków drogowych.