Atutem Forda Mondeo MK3 jest podwozie. Koła przednie są zawieszone niezależnie na kolumnach McPherson ze sprężynami śrubowymi i amortyzatorami ustawionymi pod kątem, dolne wahacze o przekroju L osadzone są w tulejach gumowo-stalowych (w kołach tylnych hydroelastycznych). Oddzielna pomocnicza rama służy do mocowania stabilizatora, listwy zębatej układu kierowniczego oraz dolnych wahaczy. Zawieszenie kół tylnych to układ typu Quadra-link z dwoma wahaczami poprzecznymi i jednym wzdłużnym z każdej strony, ze sprężynami śrubowymi i amortyzatorami zespolonymi w kolumny, współpracujące ze stabilizatorem. W wersji kombi zastosowano zawieszenie kół tylnych typu SLA (Short and Long Arm) z długimi wahaczami wzdłużnymi i dwoma krótkimi poprzecznymi, oddzielnymi krótkimi elementami resorującymi i tłumiącymi; opcją jest układ samopoziomujący. Miałem okazję przekonać się, jak skutecznie działają te układy na krętych górskich drogach południowej Francji. Występowały minimalne przechyły nadwozia, samochód miał lekko podsterownś[ charakterystykę prowadzenia, łatwo można nim pokonywać szybkie zakręty bez tendencji do pogłębiania skrętu. W czterech kołach samochodu są stosowane hamulce tarczowe o pokaźnych średnicach tarcz (przód 300 mm, tył 280 mm), które można porównać z rozmiarami stosowanymi przed kilku laty w samochodach wyczynowych. W standardzie znajduje się układ przeciwblokujący ABS, współdziałający z aktywnymi czujnikami prędkości kół jezdnych, umożliwiającymi szybszą i skuteczniejszą reakcję na poślizg kół. Układ EBA (Emergency Brake Asist) ułatwia ostre hamowanie, działając na zasadzie odczytywania intencji kierowcy operującego hamulcem, na podstawie prędkości z jaką naciska on na pedał hamulca. W awaryjnych sytuacjach następuje przyspieszone uruchomienie pełnej siły hamowania, co pozwala na znaczne skrócenie drogi hamowania (w warunkach zbliżonych do laboratoryjnych nawet o przeszło 20 m przy hamowaniu z prędkości 200 km/h). Ford Mondeo może być wyposażany w interaktywny system IDV (lnteractive Vehicle Dynamics), jeszcze bardziej poprawiający właściwości v jezdne, którego jednym z elementów jest elektroniczny układ stabilizacji toru jazdy ESP (Electronic Stability Program).
Do napędu Mondeo przewidziano sześć jednostek; tylko najmocniejsza z nich, 2,5-litrowy silnik Ford Duratec V6, była używana w poprzednich modelach. Ofertę uzupełniają trzy wersje  silnika benzynowego Duratec HE oraz dwie odmiany 16-zaworowej jednostki wysokoprężnej Duratorq Dl z wtryskiem bezpośrednim i turbodoładowaniem. A więc żegnaj rodzino silników Zetec! Przyznam szczerze, że przeżyłem rozczarowanie. Nowy 2-litrowy silnik benzynowy Duratec HE o mocy 107 kW (190 Nm) z kadłubem i głowicą ze stopów lekkich jest jednostką nowoczesną, ale mało elastyczną. Na V biegu rozpędza samochód dopiero od 70 km/h (przy 2000 obr./min), a więc dźwignia zmiany biegów musi być ciągle w użyciu. Z kolei, też 2-litrowy turbo-diesel Duratorq Dl o mocy 85 kW (280 Nm), nie ma sterowania wtryskiem typu common rail. Brak precyzyjnego, sekwencyjnego sterowania dawką paliwa nie zapewnia tej jednostce miękkości pracy oraz żywej reakcji na naciskanie pedału przyspieszania.
Silniki współpracują ze skrzyniami biegów MTX-75, z synchronizacją wszystkich
przełożeń (łącznie ze wstecznym!). Podczas testowania dawnego modelu krytykowaliśmy mało precyzyjnie działający układ zmiany biegów. W nowym Mondeo układ sterowania został poprawiony i załączanie biegów systemem linkowym nie stanowi problemu i nie wymaga użycia dużej siły.
W sumie nowy prestiżowy Ford Mondeo, budowany w zakładach w Genk (Belgia) stanowi dalszy postęp w konstruowaniu samochodów segmentu C/D.