Eksperymenty Ferrari z wielokołowcami były krótkotrwałe. Wiosną 1977 roku Niki Lauda
i Carlos Reutemann testowali w Fiorano model 312T6 wyposażony w podwójne koła osadzone na jednej osi tylnej – wzorem przedwojennego Auto Uniona „Bergrennwagen” (czyli samochód przystosowany do wyścigów górskich). Sześć kół miało jednakowy rozmiar, czyli podwójne koła tylne generowały znacznie mniejszy opór niż standardowa wyścigówka. Po serii defektów tylnego zawieszenia i rozbiciu prototypu przez Reutemanna prace nad sześciokołowcem zarzucono. Zresztą Ferrari 312T6 i tak nie zostałoby dopuszczone do wyścigów ze względu na zbyt dużą szerokość.